Annemiz, babamız, sevgilimiz her gördüğümüzde yeni tanıdığımız biri olsa, yepyeni olsa, tertemiz olsa (olaylarla, kızgınlıklarla, kırgınlıklarla kirletmiş olmasak) dediğimizde, cennette yaşayanlara tertemiz eşler vaad edilmesinin (ayet) muhatabı mı olmaktayız?

Bilincimizin cennet boyutu, kendimize tertemiz eşler, arkadaşlar, mekanlar, zamanlar seçtiğimizde mi oluşmakta? Cehennem hayatını oluşturan günahlar, yükler (önyargılar, şartlanmışlıklar, kişisel her türlü tanımlamalar) bizim kendi ateşimiz mi acaba?