Ben de bekliyodum.. Birisi beni de çaarsa ya diye.. Saha kenarında top oynayan çocukları izliyodum. Ama bi baktım, şekerpare çaarıyor beni de. Gerçi ip atlıyomuş onlar :). Erkek çocuğa uyar mı demeden daldım ben de. Tabii oyunun kuralları var.. Ama hiç ip atlamadım ki kurallara uyabileyim. O zaman ben de kendimce sobelenmiş olmamın gereğini yerine getireyim. Yemek yapmakla ilgili iki satır çiziktireyim;
Blade filmini izliyorum.. Bir mi iki mi hatırlamıyorum. Baş vampir, genç bi çocuktu.. Vampirlik mesleğinin başlarında daha.. Hatta sonra o, diğer baba vampirleri filan halledip bi takım atraksiyonlara filan girmişti.. Neyse, bu vampir genç, sokakta Blade ile karşılaşır.. Gündüz vakti, artık krem mi sürmüştü neydi, gündüz de çıkmıştı dışarı.. Blade'i görünce bu vampir dedi ki; Yahu kardeşim, bela mısın nesin, bak sana izah edeyim, bitkileri hayvan yer, hayvanları insan yer, insanları da biz yeriz, bunda nasıl bir terslik görüyorsun ki bizimle uğraşıyorsun? dedi.
Eveet, mantıklı deil mi? Bir besin zinciridir bu.. Bunları anlatmamın nedeni, yemek yemenin felsefesini kurabilmek.. Kuracağım felsefe şudur. Bitkiler hayvan olmak ister.. Yani bir üst yaşam formuna çıkmak. Hayvanlar da insan olmak ister.. İnsanlar da kamil insan olmak ister. (Filmde vampir.. Vardır hakkaten öyle tipler ya vampir filmlerinde kendini ısırtmak isteyen.. Ama ısırtmak isteyen de ısırılmaz nedense hep..)
Her neyse, o zaman bu dönüşüm önemli bir şeydir. Yemek yemek, fiziksel ihtiyaç filan değildir (Neler diyorum yahu :)) yemek yemek bir yaşam mucizesidir, bir hayat dönüşümüdür, hayatın kendisidir..
Bunu bilen toplumlar, yemek yapma sanatını geliştirmiştir.. Bu toplumlar devasa medeniyetlerdir.. Örneğin Osmanlıdır, Çindir.. Kültüründe insan yetiştirme vardır bu toplumların.. İnsan yetiştirmek ile yemek yapmak ilintilidir bu toplumlarda.. Hatta insan yetiştirmek ile yemek yapmak bile aynı şeydir. Sabır ister yemek yapmak, özen ister, önce zor pişenler, nefsini adam eder önce.. Sonra kolay pişenler.. Sonra lezzet veren eklentiler.. Falan. Uzatırım bu konuyu daha.. Ben neresindeyim bu konunun? Zaman içinde, kültür anlayışım, insanlığım geliştikçe çok güzel yemekler yapıcam ben de.. Ama şimdi yok bişi :). Potansiyel olarak içimde saklıyorum..
Blade filmini izliyorum.. Bir mi iki mi hatırlamıyorum. Baş vampir, genç bi çocuktu.. Vampirlik mesleğinin başlarında daha.. Hatta sonra o, diğer baba vampirleri filan halledip bi takım atraksiyonlara filan girmişti.. Neyse, bu vampir genç, sokakta Blade ile karşılaşır.. Gündüz vakti, artık krem mi sürmüştü neydi, gündüz de çıkmıştı dışarı.. Blade'i görünce bu vampir dedi ki; Yahu kardeşim, bela mısın nesin, bak sana izah edeyim, bitkileri hayvan yer, hayvanları insan yer, insanları da biz yeriz, bunda nasıl bir terslik görüyorsun ki bizimle uğraşıyorsun? dedi.
Eveet, mantıklı deil mi? Bir besin zinciridir bu.. Bunları anlatmamın nedeni, yemek yemenin felsefesini kurabilmek.. Kuracağım felsefe şudur. Bitkiler hayvan olmak ister.. Yani bir üst yaşam formuna çıkmak. Hayvanlar da insan olmak ister.. İnsanlar da kamil insan olmak ister. (Filmde vampir.. Vardır hakkaten öyle tipler ya vampir filmlerinde kendini ısırtmak isteyen.. Ama ısırtmak isteyen de ısırılmaz nedense hep..)
Her neyse, o zaman bu dönüşüm önemli bir şeydir. Yemek yemek, fiziksel ihtiyaç filan değildir (Neler diyorum yahu :)) yemek yemek bir yaşam mucizesidir, bir hayat dönüşümüdür, hayatın kendisidir..
Bunu bilen toplumlar, yemek yapma sanatını geliştirmiştir.. Bu toplumlar devasa medeniyetlerdir.. Örneğin Osmanlıdır, Çindir.. Kültüründe insan yetiştirme vardır bu toplumların.. İnsan yetiştirmek ile yemek yapmak ilintilidir bu toplumlarda.. Hatta insan yetiştirmek ile yemek yapmak bile aynı şeydir. Sabır ister yemek yapmak, özen ister, önce zor pişenler, nefsini adam eder önce.. Sonra kolay pişenler.. Sonra lezzet veren eklentiler.. Falan. Uzatırım bu konuyu daha.. Ben neresindeyim bu konunun? Zaman içinde, kültür anlayışım, insanlığım geliştikçe çok güzel yemekler yapıcam ben de.. Ama şimdi yok bişi :). Potansiyel olarak içimde saklıyorum..
Monday, July 18, 2005 |
Category:
2- Hezeyan,
8- Diğer
|
