Nefes Alır Gibi Yaşamak - 4
Odamda düşüncelere dalmıştım.. Hayal meyal hatırladığım çocukluk günlerimde, bizim mahallede kapı önlerine sandalye atılıp çay içildiğini getirdim gözlerimin önüne.. Evet, demek ki eskiden “yakın çevre”mizi evin dışına da çıkarmayı başarıyorduk. Herhalde halen köylerde bütün köy yakın çevre idi.. Kapı kilitlemek nedir bilmeyen insan sayısı çok da az olmasa idi Türkiye’de..

Biz kendimizi bir yerlere hapsetmiş manyaklar idik. Bunun son noktası, kendine kadar çekilmek idi.. İnsanın kendine vereceği en büyük cezaydı bu.. Hücre hapsi. Vücudun büyüklüğünde bir hücrede hem de.
Friday, November 25, 2005 | Category: |