Evet.. Kendimizi yalnız bırakan hapis cezasının hakimi yine kendimizdik. Ne yapmalıydık peki? Etrafımızdaki herşey bizimmiş, herkes de yakın dostlarımız, arkadaşlarımız, sevgililerimiz imiş gibi yaşamalıydık tamam. Ama.. Bu zor idi gerçekten.. Pekii uygulanması imkansız mıydı?
Cuma ve bayram namazlarında, yanımızdakinin elini sıkarken, sırtını sıvazlarken, hiç tanımadığımız bu yabancı hakkında, aklımıza hiçbir kötülük gelmezken, hiçbir namaz sırasında ve çıkışında, itişme kakışma olmazken.. Demek ki biz bunu hayatın bazı kesimlerinde zaten başarabilmekteydik.. (Belli oranda olsa dahi)
Etrafımızdaki herşey bizimmiş, herkes de yakın dostlarımız, arkadaşlarımız, sevgililerimiz imiş gibi yaşamalıydık..
Cuma ve bayram namazlarında, yanımızdakinin elini sıkarken, sırtını sıvazlarken, hiç tanımadığımız bu yabancı hakkında, aklımıza hiçbir kötülük gelmezken, hiçbir namaz sırasında ve çıkışında, itişme kakışma olmazken.. Demek ki biz bunu hayatın bazı kesimlerinde zaten başarabilmekteydik.. (Belli oranda olsa dahi)
Etrafımızdaki herşey bizimmiş, herkes de yakın dostlarımız, arkadaşlarımız, sevgililerimiz imiş gibi yaşamalıydık..
Friday, November 25, 2005 |
Category:
2- Hezeyan
|
